78
are deriding themselves, to the great amusement of the aristocracy
of their own country."
Hier heeft hij wel een punt, want Dickens maakt zich soms ook
vrolijk over verschillen in taalgebruik of uitspraak. Zo voert hij een
Amerikaan op die het woord "to" uitspreekt als "toe", en die zijn
eigen opvattingen heeft over woordgebruik:
"Mr Chuzzlewit, I believe,'" said the gentleman.
"That is my name,"
"Sir," said the gentleman,"! am pressed for time."
"Thank God'" thought Martin.
"I go back Toe my home, sir'" pursued the gentleman, "by the return
train, which starts immediate. Start is not a word you use your
country, sir."
"Oh yes, it is." said Martin.
"You are mistaken, sir," returned the gentleman, with great decision:
"but we will not pursue the subject, lest it should awake your preju
dice. Sir, Mrs Hominy."
Deze kritiek van Dickens, hoe grappig ook, is natuurlijk in wezen
provinciaals. Het is zoals wanneer wij ons vrolijk maken over hoe
Vlamingen spreken.
Maar heel vaak zijn Dickens en De Tocqueville het eens, al uiten zij
dat heel verschillend.De Tocqueville geeft een abstracte analyse in
algemene termen, Dickens beschrijft de praktijk aan de hand van een
concrete situatie. Zij vullen elkaar dus heel vaak goed aan.
Ik geef enkele voorbeelden.
Over de manieren van de Amerikanen.
Dickens blijkt flink geirriteerd te worden door de manieren van de
Amerikanen, hij geeft voorbeelden te over van gedrag waar hij niet
over te spreken is, denk alleen maar aan het pruimen en spuwen.
En ook De Tocqueville is niet positief over de manieren van de
Amerikanen:
"Nothing is more prejudicial to democracy than its outward forms of
behavior: many men would willingly endure its vices, who cannot
support its manners. 1 cannot, however, admit that there is nothing
commendable in the manners of a democratic people. Amongst
aristocratic nations, all who live within reach of the first class in
society commonly strain to be like it, which gives rise to ridiculous
and insipid imitations. As a democratic people does not possess any
models of high breeding, at least it escapes the daily necessity of
seeing wretched copies of them. In democracies manners are never
so refined as amongst aristocratic nations, but on the other hand they
are never so coarse. Neither the coarse oaths of the populace, nor the
