101
Steig maakt duidelijk dat Dickens in plaats van de platen uit de
eerste drukgang, de losse nummers en de allereerste gebonden
uitgaven, nieuwe heeft laten maken door Phiz. Steig benadrukt de
plaat waarin miss Bardell in Pickwick's armen valt zodat in de ogen
van de andere Pickwickians Pickwick minstens zinnelijke
bedoelingen heeft. De iconografie van de tweede druk onderstreept
de minstens onduidelijke bedoelingen van Pickwick door Amor en
pauweveren ten tonele te voeren die in de eerste druk van de plaat
niet voorkwamen.
De tweede druk van de plaat met miss Witherfield kan ook in dat
licht gezien worden. Miss Witherfield neemt haar schoonheden door
omdat ze daar de volgende dag haar mogelijk toekomstige man mee
moet charmeren, niet nieuws onder de zon. De zedigheid van de
eerste druk van de plaat is duidelijk. In de tweede druk heeft ze haar
kamerjas afgedaan en staat ze slechts in haar camisooltje. Logisch
dat Pickwick verbaasd kijkt, zoveel aantrekkelijks had hij niet
verwacht!
Dickens lijkt zich ook aan een andere scene gelaafd te hebben, ook
met blijvende gevolgen. Dickens was een antipapist en had weinig
op met de roomse clerus etc. Mogelijk dat de navolgende scene uit
RR hem diep heeft aangegrepen. Na een tocht over het Franse
platteland komen RR en Balthazar, zijn tijdelijke compaan van de
weg aan bij een rustplaats voor de nacht:
"ït was not long before I discovered my fellow-traveller to be a
merry facetous fellow, who, notwithstandinghis profession and
appearance of mortification, loved good eating and drinking better
than his rosary, and paid more adoration to a pretty girl than to the
Virgin Mary, or St. Genevieve. He was a thick brawny young man,
with red eye-brows, a hook-nose, a face covered with freckles; and
his name was Frere Balthazar."
Even later op het strobed in een stal:
"We had not lain in this situation above half an hour, when we heard
somebody knock softly at the door, upon which balthazar got up, and
let in our host's two daughters, who wanted to have some private
conversation with him in the dark; when they had whispered together
some time, the capuchin came to me, and asked if 1 was insensible to
love, and so hard-hearted as to refuse a share of my bed to a pretty
maid, who had a tendre for me?I must own to my shame, that I
suffered myself to be overcome by my passion, and with great
eagerness seized the occasion, when I understood that the amiable
Nanette was to be my bedfellow. In vain did my reason suggest the
respect that I owed to my dear mistress Narcissa z'n eigenlijke
