104
Tot zover wat er van de buitenkant valt af te lezen, naast een
foto van het tafeltje waar CD zich van bediende tijdens zijn
voordrachten. En voor wie wil weten hoe CD er bij stond tijdens zijn
Readings: zie de voor kant van de DD.
Van Charles Dickens zijn geen geluidsfragmenten bewaard gebleven
en al helemaal geen bewegende beelden. We hebben dus geen idee
hoe zijn stem klonk, wat zijn dictie was, hoe hij zich op het toneel
stond, of hoe hij zich gedroeg tijdens zo'n Reading
En ook al zijn de teksten waar CD zich van bediende min of meer
bewaard gebleven, wij weten het niet hoe het was als CD ze
voordroeg.
Andrews heeft zich het doel gesteld zoveel als mogelijk, zo waarheid
getrouw als na meer dan 130 jaar dat mogelijk is, iets op te roepen
van wat de "Readings"van CD geweest zijn
En ook al zijn de teksten waar CD zich van bediende min of meer
bewaard gebleven, wij weten het niet hoe het was als CD ze
voordroeg.
Andrews heeft zich het doel gesteld zoveel als mogelijk, zo waarheid
getrouw als na meer dan 130 jaar dat mogelijk is, iets op te roepen
van wat de "Readings"van CD geweest zijn
Een voorbeeld hoe lastig dat is. Velen van ons zullen in hun jonge
dagen Han Bentz van den Berg hebben zien spelen. Vreemd genoeg
is er uiterst weinig beeld geluid materiaal van hem bewaard
gebleven uit de tijd voordat hij, onterecht, van het toneel gehoond
werd. We hebben het dan over een kleine vijftig jaar geleden. Hij
was op het toneel een van de besten van de tweede helft 20ste eeuw,
in mijn ogen de beste. Maar hoe leg je dat uit aan jongeren die
weinig toneel ervaring hebben en hem al helemaal niet meer kennen?
Andrews weet op indringende en fijnzinnige wijze de sfeer op te
roepen van de Readings die CD gaf. Hij doet dat door te laten zien
hoe punctueel voorbereid CD te werk ging: het verkennen van de
ruimte waarin de reading gehouden zou worden, oefenen met zijn
stem of iedereen het goed kon verstaan, de belichting uit gaslicht, de
achtergrond van het toneel, zijn spreektafel zelfs de kleur daarvan,
alles was tot in de puntjes verzorgd.
CD bereidde de teksten van zijn voordrachten gedegen voor, hij
schaafde, veranderde en oefende, zo nodig met spiegels. Het waren
veelal niet de letterlijke teksten die de toehoorders al zo goed uit zijn
boeken kenden, hij schiep als het ware de tekst opnieuw. Hetgeen op
het publiek de indruk maakte dat de tekst voor het eerst ten gehore
werd gebracht, maar niets was minder waar.
