106
Iedereen,en het waren zalen waar soms meer dan tweeduizend
personen aanwezig waren, had het gevoel, dat CD er alleen voor hem
of haar was. Dat het inderdaad leek zoals het de intentie van CD was:
een voorleesavond bij hem thuis bij de haard. Nu zouden we zeggen
hij pakte de hele zaal in, alleen met zijn stem, alleen met zijn
persoonlijkheid. Het was volgens de aanwezigen een indringende
ervaring.
De voordracht zelf verliep volgens een vast patroon: hij kwam op
begon te vertellen bijvoorbeeld de Christmas Carol hield pauze en
daarna Het Proces uit PP, na afloop een buiging naar het publiek en
dan af. In essentie las hij voor, hij acteerde niet. Maar de acteur in
CD of liever de acteur CD speelde dat hij thuis bij de haard voor
vrienden een van zijn teksten voorlas, hij speelde dat hij niet acteerde
en was daarin zo professioneel dat hij iedereen het gevoel gaf hem
van nabij te kennen. Eigenlijk herhaalde hij de oervorm, de eerste
keer dat hij voor zijn vriendenkring The Chimes voor las,
At 58 Lincoln's Inn Fields, Monday, December 2, 1844
(From a picture by Maclise)
Dl>
Voor veel toehoorders betekende naar CD luisteren, het bekende
verhaal opnieuw, met een nieuwe dimensie, ervaren. Zoals een
tijdgenoot schreef "He CD sic) imparts to his work a reality which
is not obtained by a simple reading of them".
Na het voorlezen klonk applaus, CD boog en verdween achter het
toneel, geen encore's, geen toegiften, klaar was klaar.
