68
heet Gerrit Scholten, jarenlang een vaste waarde op de
administratie van het Veenhuizer gevangeniswezen en na zijn
pensionering nu vrijwilliger in het museum, want Veenhuizen laatje
niet zomaar los.
LL.V GESTICHT TE Vj.ENIUHZl'N".
Je kan de man uit Veenhuizen halen maar Veenhuizen niet uit de
man. Het kleeft, zo stelt hij, maar wat hij daar mee bedoeld ontgaat
ons. Al na twee bochten moeten we al weer de bus uit want we
worden in de gelegenheid gesteld een strafgevangenis van binnen te
bekijken. Een soort Drentse Goelag want we moeten vele hekken
door en ook nog eens door een andere gevangenis die vrij recentelijk
is gebouwd maar waar nooit iemand heeft ingezeten. Maar dan
komen we bij het echte werk. Deze gevangenis staat welliswaar ook
leeg maar was tot voor kort in gebruik als een strafgevangenis
binnen het gevangenisstelsel. We hebben hier weer een andere gids,
Willem Havik, die hier jarenlang werkte; iets wat hem is aan te zien.
Havik is een man met een gekweld uiterlijk. We krijgen uitgebreide
uitleg over de afzondering van de gevaarlijke gevangenen en krijgen
ook de isoleercellen te zien want ook binnen deze strenge aanpak
kon je weer bestraft worden. Na dit bezoek gaan we weer bij
Scholten in de bus maar niet nadat de president de heer Havik heeft
bedankt en hem een goede fles heeft overhandigd want die lijkt hij
nodig te hebben. Dan begint de tour. We zien diverse huizen met
