171
bevolkingsoverschot vermindem." Eindelijk kwam het uur waorop het
kantoor ging sluuten.Met wrevel glee Skraoper van zien kruk aof en gaf dit
feit stilzwiegend an zien klerk in de bargruumte te verstaon. Die wachtte
daor al op, blies de keers oet en zette zien hoed op.
"Je wilt morgen zeker de hiele dag vrij hebben?"zee Skraoper.
"Ja meneer, as datje ok oetkomt."
"Het komt mij hielemaol niet oet, "zee Skraoper, "en het is eigenlieks ok
niet te billijken. Ik wil wedden, dat as ik je daor een halve kroon veur
inhuul, je je ok nog tekort daon vuulde."
"Ja meneer"
"Maor mij acht jij hielemaol niet tekort daon as ik je een hiele dag loon
uitbetaol veur niks doen. De klerk zee, dat dat maor ien keer in het jaor
veurkwam.
"Wat een armzalige verontschuldiging, um elke vief-en twintigste
December ene zien zak te rollen, maor ik har wel dacht daj de hiele dag vrij
wollen hebben. Kom overmorgen daorum des te vrogger." De klerk
beloofde dat e dat zul doen, en Skraoper ging met een snauw de deur oet.
Het kantoor was bliksemsnel sleuten en de klerk maakte zich snel oet de
sokken. De oeteinden van zien witte das wapperden um zien middel, want
een overjas had e niet en hij nam de glierbaon op de Dikbosstraot wal
twintig keer umdat het nou eindelijk Karstaomend was. Daornao rende hij
naor zien hoes in Siepelveen zo hard as e maor kun, um daor
blindemannegie te speulen.
glierbaon
Skraoper gebroekte zien sombere maoltied in zien gewone sombere harbarg
en toen e alle neisblaoden lezen had en ok de rest van de aomend zien
rekening-courantboek had deurbladderd, ging e naor hoes um te slaopen.
Hie woonde op kamers, die eens van zien overleden compagnon west
waren. Het waren duustere kamerties die een beettien in mekaor overluupen
en dat alles bevun zich in een wat stuurs oetziend gebouw op een
