175
op een stoel kun goan zitten. Stel dat de giest dat nou niet kun dan was e
d'r mooi klaor met. Maor de giest ging bij de heerd zitten asaof e nooit aans
daon had.
"Je geleuft niet in mijzee de giest.
"Nee, "zee Skraoper
"Wat veur bewies, boeten je zintuugen, wil ie hebben dat ik bestao
"Dat wee'k niet, "zee Skraoper
"Waorum vertrouw ie je eigen zintuugen niet?
"Umdat zee Skraoper, hiele kleine dingen ze kunt beïnvloeden. Aj een
meleur an de maoge hebt kuj ze al niet meer vertrouwen. Jij zul hiel best
een stukkien zwienepoot kunnen wezen dat ik niet al te best verteerd heb.
Of een beettien mosterd, een körstie van de keze, of een erpel die niet gaor
was. Jij komt eerder vot oet een portie erpel met stip dan oet een graf, wa'j
ok maor bent." Skraoper har niet veul op met grappies maoken en ok nou
was hum daor weinig an gelegen. De waorheid was, dat Skraoper zien best
dee um scharp oet de hoek te kommen um zo de aandacht aof te leiden en
zien aangst een beettien te bedwingen.
Maor hij schrok nog veul meer toen het spoek asaof het binnen warm
was, de band rond zien kop löswikkelde en zien benedenkaak daorbij tot op
zien borst klapte. "Genaodef'zee e. "Je verschiening iezelt mie toe,
waorum ko'j mij kwellen? Waorum bewandelt giesten oeze eerde en
waorum kommen ze oetgerekend bij mij?"
Van elk mensk, "zee de giest, "wordt verwacht dat zien eigen geest zich
naor alle kanten under de medemensken begeeft en ver en wied wandelt
under hen, en as een giest dat niet tiedens zien leven dut, is e veroordielt um
dit nao zien dood te doen. Ik kan je niet oetleggen wat aof ik wil. Ik mag
nou ok niet zo veul. Ik kan niet rusten, ik kan niet argens bliem, ik heb gien
oponthold. Mien giest bleef aait maor in oes kantoor, nooit daorboeten.
Starker nog, in mien leem zwierf mien giest nooit iens boeten de grenzen
van oes wisselkantoortien en nou heb ik nog lange ritten veur de boeg
"Zeuven jaor dood, "zee Skraoper."En woj beweren daj al die tied op reis
west bint? Reis ie vlug?"vruug Skraoper.
"Op de vleugels van de wind en zo vlug as een ieme "antwoordde de geest.
"Dan zuj wal hiel wat zien hebben in die zeuven jaor, "zee Skraoper.
"O gevangene, gebondene en dubbelgekluisterde, "ruup het spoek oetum
niet te weten, dat eeuwen van altieddurende inspanning deur de
onsterfelijke creaturen van dizze eerde oplost moeten worden in de
eeuwigheid, veurdat het goede, oeteindelijk tot ontwikkeling kan kommen.
Daj niet weten dat, veur elke christelijke ziel van goede wil warkzaom in
eigen, kleine kring, wat dit ook wezen mag, het starfelijke leven te kort is
veur de onbeparkte weerde van heur meugelukheden! Niet weten, dat het
