WEEK ft I A II 1866, Vrijdag, 21 April. No. 17. VAN AAN LANDBOUW, GEMEENTE- EN POLDER-BELANGEN GEWIJD .::-K le\ende 3aargang Rijn land. Landbouw. Hoofdredacteur C. E. DE CLERCQ. HAARLEHERMEER PRIJS VAN HET ABONNEIHEIYT in het Jaar Alle Toezendingen de Redactie betreffendemoeten geschieden aan den Hoofdredaeteur, te Haarlem, Kruisstraat, Wijk 6, N°. 513. Voor de Vereenigde Vergadering van Rijnland, te houden op Maandag 30 April 1866 zijn de volgende punten ter behandeling aan de orde gesteld 1. Onderzoek der geloofsbrieven van de verkozen Hoofd- ingelanden en Hoofd-ingelanden-plaatsvervangers. 2. Benoeming van eene Commissie tot onderzoek der recla mes tegen bet Gaarderboek. 3. Vaststelling der rekening van 1865. PRIJS DER ADVERTENTieN van 1 6 regels 75 Cents. Elke regel meer 12 '/j Cents. Zegelregt bij elke plaatsing 35 Cents. Toezendmg uiterlijk AVoensdag. Adres; van Bonga C°.Amsterdam. DE LANDBOUW-TOESTAND VAN FRANK RIJK EN DE LAGE GRAANFRIJZEN. Vervolg.) Men klaagt thans over den lagen stand der prijzenvoor- namehjk omdatvoora! in het zuidende oogst beneden het rmddelmatige was, en de landbouwer alzoo een dubbel ver- es bjdt. Evenwel heeft dit geen onnatuurlijke oorzaak; als men de geschieden is der graanprijzen nagaatzoo zal men zien dat de invloed van een oogst nimtner voldoende is ora een belangr.jken invloed op den stand der prijzen uit te oe- fenen hetzij tot rijzing, betzij tot daling. Twee zijn daarloe voor het minst noodig, ter wide van den zoldervoorraad van yroegere oogsten afkomstigen die eerst een jaar later den invloed van den ruimeren of sehaarscher oogst ondervinden. mj teren thans nog ruim zooveel op den oogst van 1864, dan op dien van 1865. De geheele oogst van het voorgaande jaar is nog niet .afgedorscht en men weet de opbrengst ook nog niet met juistheid te schatten. De overdrevenheid der klagten vermeerdert bovendien de kwaaldaar men over roeptwant dit geeft moedeloosheid onder de verkoopers die zich haasten met hun graan af te zettenomdat men overal hoort zeggen dat er op geen rijzing meer te rekenen valt en daardoor blijven onze markten overvoerd. Het is wel^ een trek van ons nationaal karakter. Toen de granen hoog in prijs waren dacht men dat die nimmermeer zouden dalen nu de daling gekomen is, acht men dat er in het geheel geen vooruitzigt van rijzing meer bestaat. Zoo- we in het eerste als in het laatste geval verkeert men in dwaling. De ondervinding van vroegeren tijd leert ons, dat rijzing en daling elkander zoo geregeld opvolgen als dag en nacht, zij het ook met verschil in tusschentijd. Sints het begin dezer eeuw is de middenprijs der tarwe/10.het mud geweest; maar men vindt niet in al dien tijd e'e'n jaar, waarin het juist dien middenprijs gold in vijf-en-dertig van e zestig jaren was het graan lager in prijsen in vijf-en- twintig jaren duurder. Dit bewijst alzoo dat de jaren van minder dan middenprijs talrijker waren, maar de rijzino- in deze jaren sferker is dan de daling in goedkoope tijden. Meestal volgen een vijftal jaren van lage prijzen op een vijf- tal van hoogen stand, en zoo om en om. Somwijlen ziju die tijdperken kortermaar de geregelde afwisseling van prijzen keert steeds terug. Welke zijn nu de middelen ter verbetering van den tegen- woordigen toestand. De krachtigsten zijn in de handen^der andbouwers zelven, en de regering kan weinig voor hen doen vooral met ten opzigte van de wetgeving op den graanhan- del. -Dij het meerendeel der klagten, die de landbouwers doen hooren, wordt de_ wensch min of meer openlijk te kennen gegevenom den invoer van granen te verbieden. De schaal- regten wenscht memand terug, wijl men daarvan de nutte- looze werking heeft leeren kennen maar men verlangt meer door een bhjvend besehermend regt van invoer, dat sommi' gen zoo hoog als 2,50 per mud willen stellen zulk een T j 3 besche™end zijnmaar het zou met een verbod van invoer gelijkstaanwant zeker zou er o-een enkel m„d buitenlandsch graan worden ingevoerd wanneer men boven de kosten van voortbrenging en vervoer hierheen - 0 een regt van/ 2,50 per mud zou moeten betalen. ""i ref' Z°U °°k de gehee,e buitenlandache graan- ontdlienM dnarmf,de verbonden scheepvaart dooden zoo »nn Marseille^ alleen jaarlijks voor 20 millioen gulden graan, en in jaren van schaarsclite kan dit cijfer tot het tienvoud kliramen, en bij zulk een verhooging zijn natuurlijk w;at be'angen verbonden die zich krachtig tegen zulk eene doodende bepaling zouden verzetten. Zij, die een besehermend regt verlangen, vergefen daarbij steeds, dat dit slechts in goedkoope jaren, wanneer het juist zonder werking is, genoegzaam ondersteuning bij de publieke opinie en de wetgevende magt zou vinden, om tot wet te worden verheven j terwijl men zeker kan zijn, dat bij de eerste schaarschte de beste, zulk eene wet weder buiten werkino- zou fl01 en gesteld, wijl dan de wenscben naar goedkoop brood alle andere belangen overstemmen. In dure tijden zou men er zeker geen voordeel van genieten, en in goedkoope tijden als nu,^ bleef het werkeloos. In een jaar als het ver- Joopenewaarin de invoer zoo gering is geweest, als wij op- gaven zou ook zelfs zulk een boog regt bijna zonder eenigen invloed geweest zijn op den stand der prijzen op de binnen- markten; want het is met de hoogte van het regt, maar de hoeveelheid van het ingevoerde graan, die van invloed op de prijzen is. r Daarbij kan men zeker zijn, dat men door hooge invoer- regten ook de voordeelen van den uitvoerhandel verliezen zou. Yooreerst toch als de landbouwers bevoordeeld werden door hooge invoerregten op het graan, zouden de verbruikers, het algemeenverlangen, dat dan ook de uitvoer, in tijden dat het graan elders duurder isbelemmerd of verboden werd en die eisch zou niet meer dan billijk zijn. Ten anderen zou de uitvoerhandel van zelf door de beperking op den in voer worden verlamd of gedood want op den duur kan de een met zonder den ander blijven bestaan. De granen die men hier met toeliet, zouden natuurlijk elders bun we" vin den en onze uitvoer naar andere landen beperkene°n bet voordeeldat wij nu dikwerf uit het noorden ^venveel m-ann naar Engeland tegen liooger prijs uitvoerenals wij het in et zuiden uit Knsland binnenvoerenzou geheel voor ons verloren gaan. z'in ze'ven voorstanders geweest van een regt op den invoer, maar men moet daarij geheel het denkbeeld van be- scherming wegdenken en het eenvoudig als een soort van belastmg beschouwen, om het buitenlandsch graan gelijk te oen deelen in de lasten die de binnenlandsche voortbren<rin°- rukken. Er is daarbij dan ook geen sprnke van een Wt van 2.50 of slechts 2 of 1 per mud; wij zouden bet boogstens op/ 0.75 per 100 ned. ponden hebben willen gebragt. Maar dit regt of die belasting, welke ongeveer op 5 pet der waarde nederkomt, zou bet buitenlandsch graan slechts gelijke lasten doen dragen, als dat hetwelk in ons eigen land wordt voortgebragt, waar de grondeigenaar of landbouwer allerlei soort van belastingen moet betalen, die bij natuurlijk in den pnjg van zijne voortbrengselen terug moet viuden. Zulk een regt kan nimmer schade doen, nocli den invoer belettenvooral in tijden van duurte. Want naarmate het graan in pnjs stijgt, wordt bet regt in verhouding minder. J een Pr.'js. van 7-50 per mud, verhoogt het regt dien met een vijftiende; bij een prijs van 15 per mud "daaren- tegen slechts met een dertigste. Wij gelooven dat een der- gelijk regt van invoer, berekend tegen 5 pet. der waarde ook op de andere graansoorten dan de tarwe, die thans o-eheel vnj zijn zou kunnen worden gelegd. Die regten zouden niet drukkend zijn en als belasting een bron van belangriike in- komst kunnen zijn. Maar wanneer men ook tot bet instellen van zulk een regt °P/.e!!1I."v,oe.r1k,wam' dat> onzes inziens, door de landbouwers met billijkheid kan worden gevorderd, dan meene men niet, dat daardoor in tijden van overvloed de prijzen 0 75 per mud hooger zullen zijn dan anders het geval ware geweest. INocn schaalregtennoch beschermende regte,nnoch verbods- bepahngen kunnen beletten dat het graan goedkoop wordt als het overvloedig is. De vrije graanhandel is nog de beste steun om de granen voor zeer groote daling in prijs te be- waren, maar ook zijne werking is slechts beperkt, en bierin kan geene reger.ng aan de onbillijke klagten der landbouwers voldoen, en moeten zij alleen hulp bij zich zelven zoeken. In elke tak van nijverheid is bet de vaste wet, dat als de prijs zoo laag daalt, dat de voortbrenging daarvan niet meer dan met verlies geschieden kan, de voorlbreDgino- zoo- lang en zooveel bekrimpt wordt, tot de meerdere navraa* de prijs doet rijzen en de voortbrenging weder mogelijk maakb De iandbouwmjverheid is evenzoo verpligt om aan die wet te gehoorzamen. De landbouwers die klagendat zij tegen den tegenwoordigen prijs niet meer met voordeel tarwe kunnen vei ouwenmoeten dat verbouw beperkeneven als elke iabnekant, dat in bun geval zou doen, en dan zullen zij zelren het beste middel in praktijk brengen om de prijzen weder te doen stijgen. Deze raad is zeer eenvoudig en zeker de meest praktisclie oplossing der kwestiemaar bet mee- renr eel der landbouwers is daarvan weinig gediend; het ware zeker gewenscht dat er wat beters op te vinden was, maar as e prijs van het graan laag is omdat er te veel verbonwd is, zal het wel de eenvoudigste en welligt eenigste weg zijn daarvan minder te verbouwen, als men beter prijs verlangt. Dit wil niet zeggendat men de tarweteelt moet vaarwel zeggenmaar zoo die algemeen slechts een weinig beperkt werd, zou de invloed van het minder verbonw zich spoedig doen gevoelen. Men kan aannemen, dat de tarweopbrengst van 'rankrijk in de laatste vijftig jaren verdnbbeld is, zijnde van een gemiddelde van 50 millioen mudden tot 100 millioen mu een gestegenmaar die toename is niet geregeld geweest; na e.e"a re?ks van goedkoope jaren verminderde de toename, o leld die geheel opom na jaren van schaarschte des te rac itiger voortgang te maken. Voor bet einde dezer eeuw zal die voortbrenging welligt nog met 50 millioen madden toenemen, daar de grond in Frankrijk uitnemend voor de tarweteelt gescbikt is. In de laatste jaren is het aantal bun ders met tarwe bezaaid van 6 millioen bunders tot 7 millioen bunders gekiommen, een gevolg der hooge prijzen; maar het verbruik heeft daarmede geen gelijken tred kunnen lionden en dit brengt overvloed en dus lage prijzen te weeg. Wan neer men dus slechts algemeen een vijfde minder tarwe uit- zaai e zou zonder twijfel bet evenwigt spoedig zijn bersteld. '?a.' .V.. on^' da'; ^ie beperking van den tarwebouw waar- schijnhjk ook uit een ander oogpunt voor den landbouw wen- sciey is. Ware bet tochdat die vermeerderde uitzaai van tarwe een gevolg was van nienwe ontginningenof dat men tarwe in plants van rogge, op de daarvoor geschikte gron- den zaaide, dan was daarin geen kwaad; maar vermoedelijk heeft men veelal door de hooge prijzen verloktde teelt der voe ergewassen beperkt, en zoo de goede verhouding tusschen hetgeen mest levert en hetgeen mest vordert, verbroken. De statistiek wijst althans op eene aanzienlijke verminde- nng der schapenen het rundvee is zoo niet af, dan toch ze er ook niet toegenomen. De warme en drooge zomers van eenige jaren geledenbragten veel sterfte vooral onder bet wo vee teweeg en rnaakte de opbrengst der voedergewassen minder Ioonendhetgeen vermoedelijk tot onevenredige uit- breiding der graanteelt heeft geleid. Verandering van landbouwstelsel kan men niet op eenmaal lerangen, daarvoor beboort veel tijd en veel kapitaalmaar wat minder tarwe en wat meer voedergewassen teelenvooral als dit het terugkeeren tot den ouden toestand isdat kan leder landbouwer. Maar hoogstwaarscbijnlijk heeft dit reeds plants de lage graanprijs zal zonder twijfel reeds voorleden jaar de uitzaai hebben beperkten op die wijze voert de kwaal van zelven tot de eenige natnurlijke en afdoende ge- neeswijze. Docb die prijsdaling zal buitendien zeker van gunstigen in- v oed op den landbouw zijn. Het is niet in de tijden als alles duur is en winst geeftdat de meeste verbeteringen worden tot stand gebragt of voorbereid. Ieder verstandig landbouwerdie over de lage prijzen klaagtzal voorzeker zijne oogen dubbel open hebben voor al hetgeen zijn bedrijf meer winstgevend kan maken en wij weten genoegzaam dat er nog heel wat te verbeteren valt en dit slechts ingang 'an vinden bij de landbouwers in het algemeen wanneer zij bet goed gaan beseffen_ dat zij die verbeteringen noodig heb ben om dezelfde te blijven die zij warenen zich in deze minder voordeelige jaren staande te houden. Maar iets wat de prijzen drukt en waaraan de landbouwers geen scbuld hebben is de minder snelle toename der bevol- kingwaarop wij reeds gewezen hebben. Het is een ernstig onderwerp voor onderzoekom daarvan de oorzaken na te sporen want zonder toeneming van bevolking is de ontwik- keling van den landbouw ondenkbaar. Voorai ook blijve men in het oog houdendat de belangen van den voortbrenger en den verbruiker op den duur dezelfden zijn zeer lage en zeer hooge prijzen zijn in hunne gevolgen voor beiden na- deeligmaar bij een gezonde en vrije ontwikkeling der alge-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Weekblad van Haarlemmermeer | 1866 | | pagina 1