122 -
Het is altijd moeielijk om met oude overleveringen en vaste
gewoonte te breken, en dit geldt dubbel waar men te doen
heeft met vrouwen, die men plotseling er toe wil brengen
om een geheele verandering harer melkkamers en kelders
en een geheel nieuwe handelwijze in te voeren. Het levende
woord, dat onbetwiste feiten verkondigt, maakt een iudruk
op het gemoed waarmede niets kan vergeleken worden.
Deze voordrachten, in 1876 begonnen, worden nog steeeds
voortgezet. Verder liet de provineiale landbouw-maatschappy
in den winter van 1876/77, een geschikte jonge man als
instructeur-onderwijzer vormen, die overal, waar men dit
wenschte, de geschikte ruimte uitzocht, de plannen maakte
voor verbouwing en onderricbt gaf in de behandeling der
melk, het karnen van den room en het zuiveren van de boter.
De gezamenlijke ko9ten der voordrachten en van de reizen
en het werk van den instructeur betaalde de provineiale laud-
bouw-maatschappij, daarin bijgestaan door de afdeeling Munster.
Deze pogingen hadden het gevolg, dat bij het einde van 1877
reeds meer dan 400 boerderijen naar de Swartzsche methode
ingericht waren en haar met zulk succes toepasten, dat toen
reeds een vraag buiten Westfalen ontstODd naar fyne West-
faalsche boter.
Door den stlappen winter 1876/77 was er bijna geen ijs
verzameld en toch werd de methode met zulke goede gevolgen
bekroond. Dit is daaraan te danken, dat men overal in
Westfalen, waar gebrek was aan koud, stroomend welwater,
dadelijk er toe overging om, vlak bij de koelkamer, Norton's
putten te maken, die de landbouwers onafhankelijk maakten
van het gebruik van door de zon verwarmd grond- en slootwater.
Ten gevolge daarvan kon men beschikken over water,
welks temperatuur tusschen 8 en 9 graden Celsius afwisselde
en zelfs in het heetste van den zomer niet warmer werd.
Er komen nu zooveel aanmeldingen om onderricbt, dat de
nieuwe methode wel spoedig geheel algemeen zal worden.
De landbouwers en hunne vrouwen wilden niet alleen,
gelijk Thomas, zien en voelen, maar ook nog proeven; maar
nu zij zich op deze wijze overtuigd hebben, volgen zij ook
alien na.
De provineiale landbouw-maatschappij zond op hare kosten
een flink meisje naar de Melkerijschool te Wesebyhof bij
Flensburg, dat daarna in Westfalen, daar waar hare hulp en
leiding gevraagd wordt, een korteren of langeren tijd zal dienen
als onderwijzeres in de zuivelbereiding.
Verder stond op de agenda voor de vergadering van 9
Februarij 1878 en van de provineiale landbouw-maatschappij
het volgende: „Vorming van Meierinnen", het verschaffen van
vrije plaatsen voor vrouwelijke Aleves en de inriehting van
eene „Zuivelschool."
Men wil verder op verschillende plaatsen van Westfalen,
kleine zuivelscbolen inricbten, waar dochters van landbouwers,
die reeds eenige ervaring in de melkerij hebbeD, met de nieuwe
afroomingsmethode meer vertrouwd gemaakt zullen worden, ter-
wijl haar in het bijzonder onderwezen zal worden hoe zij den
room goed moeten karnen, en de boter bewerken. Verder
zal eene grootere zuivelschool ingericht worden, waarin boerinen
en andere personen bij practisch werken ook door theoretisch
onderricht tot flinke zuivelbereidsters zullen gevormd worden.
Deze school is reed9 begonnen te werken in het begin van
Dec. 1878. Zij had toen 3 leerliDgen. Haar prospectus en
statuten zijn medegedeeld in Landte. Zeitung zoor Westfalen
en Lippe van 6 Dec. 1878. Op de boerderij wordt de melk
van 80120 koeijen voornamelijk naar Swartz's systeem tot
boter verwerkt, de afgeroomde melk wordt deels tot kaas be-
reid, deels als varkensvoedsel gebezigd.
Als proeven worden ook andere methoden gevolgd. Men
heeft twee cursussen, een die 1 jaar duurt met April aan-
vangende, en een die slechts 4 maanden duurt van April tot
Juli.
Voor de eerste bedraagt het leer- en kostgeld 360 Mark,
voor de laatste 240 Mark.
De verslaggever van het N. v. d. D. van de Melkerij-
tentoonstelling te Berlijn 1879, zegt, dat het meeste daar
ingezonden was uit Westfalen.
Ik meende, dat deze mededeeling nit een land, welks
boter vroeger een zeer 9lechte reputatie had, in het onze wel
bekend mocht worden.
Groningen Julij 1880. Jb. Boeke.
Door wijlen mr. J. A. M. Bichon van IJselmonde is aan het
diaconie-armbestuur der Herv. gemeente te IJsselmonde f 1000
gelegateerd.
Mej. M. C. A. van Gennep, te Rotterdam overleden, heeft aan
diaconie te Mijnsheerenland eene schenking van f 2000 verleend.
de
Voor de Weezen-inrigting te Neerbosch'zijn, onder meer, twee
giften ingekomen, een van f 1200 en een van f 5000, bestemd
voor den opbouw van nieuwe huizen voor de weezen.
Te Haarlem heeft de trekking plaats gehad van de verloting van
de paardenraarkt aldaar. De hoogste prijzen zijn in volgorde gevallen
op de navolgende lotnummers 4137, 11848, 6073, 16122, 13319,
5584, 22886, 6990, 8396, 1021, 1012, 13164, 16570, 13873,
16213, 24275, 706, 6353, 13678, 18226, 9178, 15644, 20802 en
1730.
De weduwe van den bankier Abraham Oppenheim heeft aan de
stad Keulen 600,000 mark geschonken voor een ziekenhuis voor
arme kinderen, zonder onderscheid van geloofsbelijdenis, onder be-
paling dat de eene helft van het bedrag bestemd is voor aanbouw
en inrigting, en de andere voor onderhoud.
Door den ijver van den brigadier der rijksveldwacht van Win-
gerden, gestationeerd te Charlois, en den rijksveldwachter Brander-
horst, gestationeerd te IJselmonde, is het mogen gelukken eene
dievegge in de woning van den melkboer van Geider aldaar op
heeterdaad te betrappen. Bij afwezigheid van den melkboer en
diens vrouw, maakte de dievegge zich de gelegenheid ten nutte om
met een valschen sleutrl uit de lade eener chiffoniere geld te stelen,
kgAmh werd overvallen door de genoemde veldwaehters, die, om haar
per kgr.)yappeD) zich negen uren onafgebroken in een hangkast hadden
Biggen /Uhouden.
Burnie New-York moet verschrikkelijk zijn, men heeft op
dan 100 gevallen van overlijden tengevolge van
ner kgr hantk'l m en mcer ^an aan zonnesteken geconstateerd.
Varkens 54 a 62 ct
Het schuttersfeest te Weenen is geeindigd. Op den 18 was er
weer dine met toasten. Gelnisterd werd er niet. 80 keukenmeiden
hadden des morgens 2000 kippen geslagt, die gebraden werden in
45 pannen. Er was 2000 pond vleesch gebraden en op tafel stonden
10,000 borden. In den' kelder der feestzaal lagen 5000 hectoliters
bier en 's morgens waren door de bakkers geleverd 150,000 broodjes.
Er bleef niets over en zelfs vond men geen kruimelkens.
Een doktor in Michigan heeft, om welke redenen zal hij zelf het
best weten, er zijne studie van gemaakt hoe sterk menschenhaar
gespannen kau worden. Hij sohat de draagkracht van het gezamenlijk
haar op de hoofden van 130,000 menschen bestand tegen 2,000,000
ton, en een ruimer voorbeeld nemende berekent hij, dat haar van
de hoofden der geheele bevolking van de aarde de planeet Vesta
zou kunnen houden en dat er dan nog voor 7,000,000,000,000 ton
kracht zou overschieten.
Wie het niet gelooft, kan het narekenen.
In de //Schaumburg-Lippensche Landes-Zeitung" staat de volgende
advertentie te lezen Wegens de vele stedelijke belastingen ben ik
voornemens mijn huis met de hypotheeaire schulden ten geschenke
te geven. H. Knief, timmerman te Stadthagen.
M o r a a 1. Een schoolopziener vroeg bij zijn bezoek in eene
dorpsschool aan een boerenjongen„Weet ge wel wat regt is en
wat onregt „Neen«Stel dan eens dat gij uwen
buurjongen zijn boterham afneemtwat doet gij dan „Dan
eet ik em op."
Aan Z. M. den Koning is door den heer LouisFinet, ingenieur
te Brusselonder dagteekening van 8 dezer, een adres ingediend
houdende dat hij uitvinder is van een toestelgenaamd Combu-
rateur, die, geplaatst in den vuurhaard van locomotieven en
andere machinerienden rook geheel verbrandt en in gas doet over-
gaan bet uitwerpen van vonken of andere brandende stoffen vol-
komen belet, en bovendien een vrij aanmerkelijke bezniniging brengt
in het gebruik van stecnkolen of cokes; het kan geplaatst worden
bij alle locomotievan en machines, zonder eenige verandering in de
constructie. Het is zeer eenvoudig en derhalve de prijs zoo laag
dat deze geen bet minste bezwaar voor de aanschaffing kan opleveren.
Met het oog op de vele en soms zeer ernstige branden in de
laatste jaren in Europa en ook in Nederland door de vonken der
locomotieven ontstaanwenscht adressant dat het gebruik van dit
toestel op de spoorweglocomotieven verplichtend worde gesteld en
hij verzoekt daarom Z. M. eene Staatseoinmissie te benoemen en
aan deze een onderzoek op te dragen in hoever het toestel de
eigenschappen bezitdie de adressant er aan toekent. Hij is bereid
zooveel toestellen kosteloos ter besehikking dier Staatscommissie te
stcllen als zij zal noodig oordeelen.
De «Courrier de San Francisco" geeft de volgende origineele
mededeeling van een bruiloft op zee Een Fransch burger Jean
Pedelaborde en Marquita Amestoy. uit Californie, waren reeds lang
van plan geweest zich door den echt. te vereenigen, maar daar was
een bezwaar tegen. De bruid had haar vijftiende levensjaar nog niet
bereikt, zoo als de Fransche en Californische wet voorschrijven Alle
stappen bij den consul en de kerkelijke autoriteit gedaanbleven
vruchteloos, tot eindelijk een oud rechter hun een legaal doch zeer
eigenaardig middel aan de hand deed om den Gordiaanschen knoop
door te hakken. Er bestaat namelijk een oude door alle natien er-
kende wet,welke den gezagvoerder een souverein recht op zijn schip
geeft, om over leven en dood te beslissen en in het huwelijk te
verbinden. Het idee werd onmiddellijk aangegrepen, de oude regter
nam alle details op zich en den 16 Aprilte 1 uur namiddags
verliet de stoomboot „Neptunus" kapt. Randell, met vollenstoom
de baai van San Francisco, met het van geluk stralende bruidspaar
aan boord. De huwelijksplegtigheid werd met de op zee gebruikelijke
plegtigheden voltrokken en de akte in het seheepsregister inge-
schreven, waarna het vaartuig weder lustig naar San Francisco
terugstoomde en het jonge echtpaar aan wal zette.
Een dicvenbende die sedert lang Parijs en omstreken veront-
rustteis Zaterdag in het Bois de Bologne door de politie omsingeld en
gearresteerd. De bende, die juis beraadslaagde over 'teeuofander
boevenstuk bestond uit 48 mannen en 17 vrouwen onder kom-
mando van zekeren Thdbard. Dejongste telt twintig jaren, deoudste
zes-en-vijftig. Onder hen is ook een zeker heer Th., die eenige jaren
geleden een vrij aanzienlijk vermogen bezat en dit door speculatien
verloor.
Te Atherton (Engeland), is verleden Zaterdag zekere Halliwell,
een werkman, den spoorweg Overstekende, door een sneltrein over-
reden, zoodat hij op de plaats dood bleef. Ook een duif, die hij in
den zak had, was verpletterd. De man behoorde tot een aller-
ongelukkigste familie. Niet alleen had hij in het afgeloopen jaar
drie kinderen aehtereen verloren, maar ook twee broeders; die in
eene kolenmijn omkwamen, een derde broeder, die verdronk, en
zijn vader, die de hand aan zich zelven geslagen had.
Zaturdag avond laadde een verarmde familie in Berlijn het laatste
overschot harer meubelen op een wagen, om elders eene onderkomen
te zoeken, daar zij wegens wanbetaling der huurpenningen de
woning moest ontruimen. Op het punt van te vertrekken viel en
brak een Spiegel, dien de vrouw als aandenken aan haar overleden
vader bewaarae. Bij het zamenrapen der stukken bleek weldra tot
aller blijde verrassing, dat achter het glas een aantal banknoten
verborgen waren, tot een gezamenlijk bedrag van 4700 marken.
lets voor jonge huismoeders. Onder den titel
A year's Cookery" (het eten voor een heel jaar) heeft zekere
Phillis Brown een handboekje uitgegeven dat, zooals de aankondiger
zegt, nieder jong vrouwtje in staat stelt om haar man het heele
jaar rond in zijn humeur te houden. Het bevat 365 spijslijsten,
met aanwijzingen hoe die spijzen op het voordeeligst in te slaan en
op het lekkerst en tegelijk zuinigst klaar te maken. En als zij
dan het volgende jaar met een weinig tact de menus eens varieert,
dan kan zij hem niet alleen 52 weken, maar zelfs 52 jaar op die
wijze »zoet houden," ten miuste wat zijn middageten betreft.
Emile Augier gaf den volgenden brief mede aan een tooneelspeler,
die hem een aanbeveling had gevraagd voor een Parijsch schouwburg-
directeur: »Waarde directeur. De tooneelspeler, die u dezen over-
brengt, zegt mij, dat hij komiek is. Is hij dat, bedank mij dan;
is hij het niet, bedank hem dan."
n Wie moet ik tot vrouw nemen vroeg een jongmensch aan een
hoogleeraar in de wijsbegeerte. »Ik weet 't, niet," was zijn ant-
woord»een mooije zal u foppen, een leelijke u mishagen, eene
arme zal je geld opmaken en een rijke de baas over u spelen.
Kies zelf!"
Een zeer geacht Berlijnsch koopman, de heer L. had zich
tot voor vijf jaren in een allergelukkigst huiselijk leven mogen
verheugenbehalve een beminnenswaardige gade, was een
17-jarige beeldschoone dochter de zonnesehijn aan zijn huise-
lijken hemel. Met ruwe hand werd dit geluk verstoordwant
toen op zekeren dag vrouw en dochter met ontroerde gelaats-
trekken voor hem verschenenvernam de man, die voor de
eer zijner familie zoo angstvallig waakte, het verpletterend
bericht, dat zyn dochter, die hij boven alles lief had, zich
vergeten had met een jonkman, die bij hem als bediende
werkzaam was. Bij de eerste opwelling van toorn verjoeg hij
het meisje met haar verleider uit de ouderlijke woning. De
jonge man werkte wel onverpoosd dag en nacht om zijn jonge
vrouw, met wie hij eerst gehuwd was, ten minste met een
schijn van welvaart te omringenmaar het mocht hem niet
blijvend gelukken. Toen de jonge vrouw, na het leven aan
twee meisjes geschonken te hebben, veel van haar schoonheid
verloren had en de positie der jong gehuwden zich niet ver-
beterde, verdween de gewetenlooze man op zekeren dag, en
liet vrouw en kinderen in de kommervolste omstandigheden
achter. De moeder, die steeds in relatie met de dochter ge-
bleven was, drong nu bij den vader er op aan om de verlatene
weder in huis te nemen; maar te vergeefs. De smart over het
ongeluk harer dochter werd oorzaak van een hartkwaal, waaraan
zij na een langdnrig en smartelijk lijden voor eenige dagen
overleed. De ter begrafenis genoodigden, die alien de bittere
smart van de overledene hadden gekendstonden nog met
den verlaten echtgenoot om de groeve geschaard toen een
jonge vrouw, met de trekken van hevig lijden op het vervallen
gelaatkwam aanwaggelen. Aan iedere hand had de armoedig
gekleede een lief blond meisje. Met starren blik staart de
vader de droevige verschijning aan, die naderde om een laatsten
blik in bet graf eener beminde moeder te werpen. Toen zij
en de kleine meisjes de gebruikelijke handvol aarde op groot-
moeders kist hadden gestrooidmaakte zij zich gereed om te
vertrekkendoch wierp eerst nog een diep bedroefden blik op
haar ouden vader. Die blik trof hem diep in 't hart, want
eensklaps opende hij zijn armen en weenend verborg de dochter
haar hoofd aan zijn borst. De genoodigden trokken zich eer-
biedig terug, en vader, dochter en kleindochters reden te
zamen naar huis.
De nu overleden keizerin van Rusland, die zich veel aan
het vrouwen-onderwijs liet gelegen liggen, was tegen de vol-
strekte afzondering, waarin de jonge meisjes b. v. in het
keizerlijk opvoedingsgesticbt Smalnoje gebouden werden. De
directrice van dit gesticht echter. de vrouw van generaal
Leontjew, was eene dame, die sterk aan de oude traditien
gehecht was.
Bij een examen deed de keizerinin tegenwoordigheid der
directrice, aan eene der leerlingen de eenigzins zonderlinge
vraag: „Wat is liefde?" Het meisje bloosde en bleef het
antwoord schuldig,
Nu trad de directrice in groote verlegenheid naar voren en
deed de keizerin opmerkendat zoo iets niet geleerd werd
en dat het meisje waarschijnlijk het woord niet verstaan had.
Tamelijk streng antwoordde toen de keizerin: ,,Dat is zeer
te betreurenomdat het leven van eene vrouw slechts uit
liefde bestaat; eerst liefde voor hare ouders, dan liefde voor
haar man, en eindelijk liefde voor hare kinderen. Als de meisjes
geen juist begrip van liefde hebben, zijn zij slecht voor haar
volgend leven voorbereid."
Het bleef niet bij deze berisping, want zeer spoedig daarop
kreeg de directrice haar ontslag.
De eigenaar van een menagerie in een Amerikaansche stad
had aangekondigddat tot slot van een groote voorstelling
een olifant piano zou spelen. Natuurlijk was iedereen nieuws-
gierig om dien nieuwen kunstenaar te hooren en waren alle
rangen dien avond stampvol.
Eindelijk was het lang verwachte oogenblik gekomen. Er
werd een fonkelnieuwe piano midden in het circus gezet, en
men leidde den olifant op.
Hij maakte eenige buigingen voor het publiek, ging daarop
naar de piano, hief zijn poot op en legde dien op de toetsen.
Maar op eens begon het dier vervaarljjk te brullentot groote
ontsteltenis van het publiek, en was niet tot bedaren te brengen.
De eigenaar, die er op aankwam, stak zijn hoofd in den
bek van den olifant, om daar de reden van het gebrul te
vernemenen liet hem daarop terstond wegleiden, terwijl bij
den toeschouwers mededeelde, dat de olifant niet op die piano
kon spelen, „omdat hij in de toetsen van het instrument de
tanden van zijn arme moeder herkend had."
Het publiek ging teleurgesteld heenzeer verontwaardigd
over die groote gevoeligheid van den kolossus; maar de directeur
had zijn doel bereikt en goede zaken gemaakt.
Het Phrenological Magazine geeft een verhaal van een
electrisch meisje te Londen, in Canada, een verhaal, dat al
zeer wonderlijk, bijna ongelooflijk klinkt.
Het meisje is twee jaren lang ziek geweest en nu volkomen
gezond. De geneesheeren konden maar niet ontdekken wat
haar scheelde, maar Da haar herstel sehijnt zij een wandelende
electrische batterij te zijn.
Alleen door hare banden zamen te vouwen kan zij vjjftien
of twintig personen, die zich met haar in de kamer bevinden,
een bevigen schok geven. Als zij een vertrek binnenkomt ge-
voelen al de aanwezigen blijkbaar geheimzinnigen invloed;
sommigen vallen in slaap, anderen gevoelen zich ongesteld
en zenuwachtig, totdat zij weer heengaat. Een slapend kind
wordt wakker als zij nadert, maar sluimert weer in zoodra
zij het liefkoost.
Het meisje heeft een magnetische aantrekkingskracht. Dit
zou nu, in zekeren zin, zoo'n wonder niet zijn bij eene jonge
dame, maar zij oefent die kracht, als een echte magneet, op
staal uit. Wil zjj een mes opnemen, dan vliegt het lemmer
haar in de hand, en naalden bljjven, zelfs als ze in papier
gepakt zjjn, aan de toppen harer vingers hangen.
Ook dieren staan onder haar invloed, en haar lievelingshond
kan uren lang onbewegelijk aan haar voeten liggen, alsof bij
dood was.
Het geval trekt zeer de aandacht der Amerikaansche ge-
leerdeD, die zich zeker haasten zullen met onderzoeken, en,
als het mogelijk is, te verklaren, ofschoon wij het voor een
canard zouden houden, als 't niet in een wetenschappeljjk
tijdschrift stond.
Een staaltje van Russische spilzucht. Den 11 Junij vierde
de Russische graaf Tschemadieff te Clarens een feest, dat wel
zijn weerga aan de oevers van het meer Leman niet zal vinden.
Niet minder dan 1200 gasten waren genoodigd. Een extra-
trein van Parijs was door den gastheer ter besehikking van
de feestgenooten gesteld. De eerste Parijsche pyrotechnicus
had een vuurwerk vervaardigd, dat 40,000 fr. kostte. In alle
cafes werd over het feest te Clarens gesproken en de stoom-
bootmaatschappijen hadden extra-booten in de vaart gebragt
voor de vele bezoekers van het vuurwerk. Ten 7 ure zou de
