GEMENGDE BERICHTEN.
WEEKBLAD VAN HAARLEMMERMEER. NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
gepleegd, en vooral wegens een orderbiljet van 1000 fr. dat op
haar naam was gesWld en de onderteekening droeg van den heer
R. Deze ontkende echter de echtheid, de deskundigen bevestigden
die ontkentenis en daarom werd bet meisje nu ook wegens valsch-
heid in geschrifte vervoigd Haar verdediging kwam daarop
neder, dat de heer R. met haar in ongeoorloofde verhouding
zou hebben gestaan en haar voortdurend geld had gegeven, zoo
ook het orderbriefje. Ter terechtzitting waren de getuigenissen
alien ten gunste van den heer R., die zijn pleegkinderen, ook
na hun ontslag, zooveel mogelijk bijstaat. Een der getuigen
verklaarde zelfs dat haar door de moeder der beschuldigde een
verzoek was gedaan ora tegen den heer R. te getuigen.
De uitslag van het proces was echter zeer verrassend. Na
vijf kwartiers te hebben beraadslaagd, sprak de jury de be
schuldigde vrij van de valschheid in geschrifte, maar veroor-
deelde haar tot een half jaar gevangenisstraf wegens den diefstal !-
Het gerechtshof was blijkbaar met deze uitspraak waar-
tegen niets te doen viel weinig ingenomen. Wei verwees
het den heer R„ die als civiele partij was opgetreden, in de
kosten van zijn kant gemaakt, maar het beval tevens de ver-
nietiging van het orderbriefje, aannemende dat de valschheid
daarvan was bewezen.
Inderdaad tot zonderlinge gevallen geeft de rechtspraak door
een jury aanleiding
VoEDINGSMIDDELEN.
Zoo verbazend groot is de toevloed van bezoekers op de
internationale kookkunsttentoonstelling te Leipzig, dat men vooral
in de namidaguren van onrustbarende verhoudingen kan spreken.
Het //Glazen Paleis" was tot in de uiterste hoeken vol
menschen en voor de deuren stond nog een dichte menigte.
De tentoonstelling duurt eigenlijk voor zulk een toeloop te kort
slechts vier dagen. Het is de eerste op zoo groote schaal,
De allereerste werd in 1876 in Praag tot stand gebracht door
de volharding van Ludwich Teubel, die de grootste moeielijkheid
had te overwinnen voordat hij zijn denkbeeld kon verwezenlijken.
Maar zijn programma was zoo goed overwogen, dat het de
grondslag is geweest van alle latere dergelijke tentoonstellingen.
Donderdag werd de Leipziger tentoonstelling geopend door
den koning en de koningin van Saksen.
Kort daarna, te twaalf uur ongeveer, had spijziging plaats
van 1000 soldaten. De tentoonstelling heeft namelijk ook ten
doel de beste en snelste wijze van voeding aanschouwelijk te
maken voor het leger in vredestijd en te velde. Koning Albert
gaf z'jne hoogste tevredenheid te kennen over de prompte en
goede bediening, en de soldaten waren niet minder in hun schik,
want ze kregen niet alleen zeer goed voedsel, maar bovendien
een voortreffelijk glas bier.
Het is de firma O. Dennerlein Co. in Charlottenburg de
eerste en eenige fabriek van dezen aard in Duitschland, die door
eene bizondere menging van vleesch en groenten bet zoover
bracht, dat in 25 minuten uit haar conserven het iriaal voor
eene geheele kompagnie kan worden gereed gemaakt.
De stad Leipzig vereerde haar op deze tentoonstelling de
groote gouden medaille.
Van Hollandsche inzendingen wordt in de Leipziger bladen
zeer geroemd die van de heeren C. J. van Houten en Zoon.
Door vier Hollandsche juffers wordt in Delftsch aardewerk
de chocolade geschonken, die voor de oogen der toeschouwers
wordt gereed gemaakt, ten einde te doen zien, hoe men chocolade
moetuoebereiden, om ze wezenlijk goed te hebben.
Vlak bij het paviljoen van de heeren Van Houten
kan men echte Chineesche thee krijgen van de bekende firma
laen-Ar-Hee in Berlijn en Dresden. De bedienden in Chineesche
pakjes trekken natuurlijk al evenzeer de algemeene aandacht, als
de Hollandsche chocolaad-schenksters.
Das Echo bevatte eenigen tijd geleden een schertsraadsel van
den volgenden inhoui
//Een jongmensch met veel schulden, heeft nog krediet, omdat
hij verloofd is met een schatrijk meisje, dat na het huwelijk
van haar bruidschat zijn schulden betalen zal. Kort voor de
bruiloft valfen beiden in het water. Een der voornaamste scbuld-
eischers, een groote gierigaard, ziet het, springt er bij in en redt
//Wie redt hij het eerst en waarom?"
Tal van antwoorden kwamen in.
Das Echo verdeeld de ingekomen antwoorden in drie soorten.
De eerste omvat alien die beweerden, dat de jonge man het eerst
gered moest worden, want hij zat nu tweemaal //onder water"
en het meisje kon als alle goudvischjes immers goed
zwemmen.
De tweede beweerde, dat het meisje het eerst gered werd, want
de man zit immers al op het droge!
De derde zeide, dat alleen het meisje gered behotfde te worden
want, zoolang zij niet getrouwd waren, hield haar geld hem
immers boven water.
Dr. W. HofFmeister te Ii sterburg, die de beide laatste
antwoorden vereenigde, ontving den uitgeloofden prijs van
20 mark.
Een der behendigste en beruchtste Russische oplichters is de
onlangs te Petersburg betrapte Stonja Bliiwstein, meer bekend
onder den naam van //Gauwhandje". Naar zij zelf verklaart is
zij 27 maal gehuwd geweest en wel met mannen van allerlei
natie en stand. Zij trouwde steeds op valsche papieren, nn eens
in een synagoge, dan weder in orthodoxe, mthersche of roomsche
kerkenzij koos haar mannen steeds uit haar medeplichtigen om
ze in haar macht te houden, leefde er poosje medeen verdween
dan spoorloos. Zij oefende haar kunst niet alleen in Rusland
uit, maar ook in Duitschland, Oostenrijk, Hongarije, Gallicie en
Zwitserland, waarheen zij zich meestal des zomers begaf. Zij
kende verscheiden talen, sprak vloeiend Russisch, Duitsch en
Fransch en verstond ook Poolsch en Italiaansch. Stonja Bliiwstein
had bijzonder kleine handen, hetgeen haar in haar bedrijf zeer
te stade kwam. Zij had in den loop der jar. n een aanzienlijk
vermogen bij elkander gestolen, dat zij aan verscheiden harer
medeplichtingen had toevertrouwd. Toen zij naar Siberie ver-
bannen werd behielden deze dit natuurlijk en Bliiwstein is thans
geheel onbemiddeld. Het berouwt haar zeer dat zij eerst uit
Siberie en daarna uit Smolensk gevlucht is, daar haar nu een
zware geeselstraf te wachteR staat.
Bij de vdor een veertien dagen geheerscht hebbende strenge
koude werd in Kalverdam, onder de gemeente Poortvliet; 's morgens
een alleen wonende vrouw verstijfd in bed gevonden. Haar
schoonzoon bracht haar weer bij, en daar de vrouw behoeftig
was, maar tot de stille armen kon gerekend worden, trok het
diaconie-armbestuur van Poortvliet zich haar lot aan en wilde
haar opnemen in het nette armenhuis. Zij wilde echter haar
woning, waarbij een oude schuur staat in betere dagen
vormden woning en schuur een kleine hoeve niet verlaten,
haar eergevoel kwam daartegen op. Zondagochtend werd zij dood
in bed gevonden. MiddCt.)
Dezelfde E. Wijffelaars te Heeze, wiens huis eenigen tijd
geleden moedwillig werd in brand gestoken, werd onlangs
op klaarlichten dag in de zoogenaamde Rutten onder Zes-
Gehuchten, door een kerel aangehouden, die hem op de bekende
wijze om tabak, lucifers en geld vroeg. W. was op zijne hoede
en maakte zijn aanvaller, zoodra hij bemerkte dat deze hem te
lijf wilde, onschadelijkdaarop kwam een tweede bandiet uit het
kreupelhout te hulp gesprongen en ook dezen deed W. weldra
in het stof bijten. Toen echter daarna een derde te voorschijn
schoot, kreeg de aangevallene het te kwaad en werd in eene
sloot geworpen. Daar werd W. geplunderd en men ontstal hem
een muntbiljet van 10, 4 rijksdaalders en eenig klein geld.
De justistie doet onderzoek, doch heeft tot dusverre de aanvallers
nog niet in handen kunnen krijgen.
Een wedloop, heeft Zaterdagmiddag tusschen Amsterdam en
Haarlem plaats gehad.
De heer Erkenbrecher, directeur der Fransche Manege te Amster
dam, had met eenige heeren gewed, dat zijne twee zwarte Hon-
gaarsche paarden, voar een //panier" gespannen, den afstand
tusschen Amsterdam en Haarlem van poort tot poort in 40
minuten zouden ofleggen en hij heeft zijn weddingschap gewon-
nen. In 38 min. 2 sec. legden de paarden, welke geen hard-
dravers zijn, den weg af.
Een bij de politie te 's-Gravenhage te slechter naam bekend
staand manspersoon, die zijne aan de Schedeldoekshaven aldaar
woonachtige schoonmoeder steeds bemoeilijkte, heeft deze vrouw
een diepe snede aan den hals toegebracht. Zondagnacht heeft
dezelfde persoon een agent van politie, die bijstand verleende
toen hij 't zijne schoonmoeder lastig maakte, zoodanig mishan-
deld, dat de politiebeambte thans nog niet in staat is zijn functien
uit te oefenen. Thans houdt hij zich schuil. De politie zoskt
hem ijverig.
In den salonwagen van den sneltrein van Parijs naar Brussel
is brand ontstaan, die zich door gelukkige omstandigheden tot
zuiver materieele schade bepaald heeft. De brand omstond na
het verlaten van het station Chauny, terwijl de trein in
voile vaart stoomde naar het station Tergnier, een afstand van
20 minuten sporens. Tot grooten schrik der passagiers weigerde
het alarmsignaal den dienst, en het zal zeker geen verwondering
wekken, dat, zooals een der passagiers verhaalt, de 20 minuten
tusschen beide stations hem en zijn lotgenooten eene eeuwigheid
zijn toegeschenen. De waggon werd te Tergnier terstond uit den
trein gehaakt, maar was niet meer te behouden.
Friesche hardrijders.
Nu de dooi is ingevallen, de hardrijderijen voorloopig tot de
geschiedenis behooren en rijders en rijderessen naar hunne haard-
steden zijn weergekeerd, komt in Friesland alles langzamerhand
in de oude voegen terug. Men- rust uit van de vermoeienissen
der laatste weken, zonder de hoop op eene mogelijke wisseling
van 't getij te verliezen. De ijsgod immers is nukkig, wellicht
stolt hij morgen opnieuw voor langen tijd meren en rivieren,
vaarten en grachten.
't Is een opmerkelijk verschijnsel, dat ieder jaar ons nieuwe
hardrijders brengt. Langer dan 3 of 4 jaren blijft men in
Friesland geen hardrijder. Wie hoorde destijds niet met lof van
Thijs Van den Berg en zijn broeder Okke gewagen Waar zij
zich ter mededinging aangaven, kon men er vooraf van ver-
zekerd zijn, dat zij met den prijs gingen strijken. Niemand
durfde tegen hen den handschoen opnemen, en nu? Thijs, de
gevierde kampioen, waagt zich zelfs niet meer aan eene een-
voudige dorpshardrijderijOkke, hoewel winnaar van eenige kleine
prijzen, moest het in de vorige weken herhaaldelijk afleggen
tegen Wiebe De ries, Pieter Bruinsma en meer anderen.
Op een vraag aan Thijs Van den Berg wat naar zijn ge-
voelen toch wel de oorzaak van dit verschijnsel mocht zijn,
antwoordde hij, dat het zijns inziens te wijten was aan te groote
krachtsinspanning van de zijde der rijders zelve. Dag aan dag
vergen zij van hun lichaam de sterkste krachtsverspillingde
gevolgen openbaren zich wel niet dadelijk, maar blijven toch
nimmer uit. 't Gebeurt meermalen, dat geoefende rijders drie-
soms viermalen tegen elkander mocten rijden vddr een van beiden
de zege heeft behaald. De Friezen noemen dit Icamprijden.
Kornelis Ynses en Atse Van Terzool 'oleven zelfs op geves-
tigden leeftijd geduchte hardrijders. Maar zij waren uitzonde-
ringen op den regel. Thans kan men op die voorbeelden niet
meer wijzen. Zullen later onze kinderen Ubbe Aan Dijk, de
Van den Berg's, Wiebe De Vries en Pieter Bruinsma in eere
houden? Ei neen 1 dan klinken weder geheel andere namen om....
wellicht even spoedig vergeten te worden als zoovele anderen,
die jaren herwaarts op de gladde baan werden genoemd.
Zoolang er ijs is worden er hardrijderijen gehouden, want
voor de prijzen, door ijsvereenigingen uitgeloofd, zullen zich
immer mededingers aanbieden. En hij, die in eene vlaag van pes-
simisme, hardrijderijen bij hanen- en stierengevechten durft ver-
gelijken, drage zorg, dat hij zijne meeniug voor zich houde,
althans, het zou hem, vooral in Friesland, allicht op ietwat ge-
voelige wijze kunnen beduid worden, dat men met dat denkbeeld
geenszins instemt.
Door een hond gered. Dezer dagen was zekere Bouvier met
zijn ezel en zijn hond op weg naar het dorpje Champ-Laurent
bij Chambery, toen hij onder een sneeuwval begraven werd.
Ofschoon de sneeuw drie meter hoog lag, gelukte het den hond
zich ruim baan te maken. Hij rende naar het huis van zijn
meester en wist door zijn gehuil en allerlei bewegingen de
bewoners mee te krijgen naar de plek des onheils, waar hij
ijverig in de sneeuw begon te krabben. Men ging aan het graven
en vond Bouvier nog in leven. De ezel was reeds gestikt.
Een inwoner van een plattelandsgemeente had eens het stoute
plan opgevat om de vergadering van den Gemeenteraad te gaan
bijwonen. Hij deelde zijn voornemen aan zijn buurman mee.
Deze was echter van meening dat hij zich die moeite zou
kunnen sparen.
Als je er goed en wel bent, dan sluiten ze de vergadering,
merkte hij op.
Dat zou ik wel eens willen zien, antwoordde de andere.
Ga dan je gooi maar; als je wilt, ga ik mee.
Volgens afspraak begaven beide vrienden zich naar de eerst-
volgende vergadering. De secretaris wak juist bezig de notulen
voor te lezen, en eindigde met den steriotiepen term: //Niemand
meer het woord verlangende, sluit de voorzitter de vergadering.//
Daar heb je 't nu al! riep de een.
Da's gemeen mompelde de ander.
En beiden verlieten mistroostig het lokaal.
Een Scheveninger, die altijd getrouw een der koffiehuizen op
Maandag bezocht, had de gewoonte om, als hij een kop koffie
bestelde, de daarbij gevoegde klontjes suiker in zijn zak te steken
en die voor ziju meisje te bewaren. De bediende, die dit reeds
lang had opgemerkt, nam de vrijheid om drie stukjes
biljartkrijt den vorm te geven van klontjes en bediende daar-
mede den bezoeker, die er eveneens als vorige malen mede han-
delde. Later echter toen hem weder een dergelijke bestelling werd
voorgezet vroeg hij den kellner: //Is dit wel goeje suuker, jog?
De veurige liekte wel kret, zei men med, toen 'k ze er 'n
brokske van in den mond stak!"
De bekende zangeres Marianne Brandt vervoegde zich onlangs
ten postkantore te New-York, om een aangeteekenden brief
in ontvangst te nemen. Zij kon eehter haar identiteit niet
anders aantoonen, dan door te beweren, dat zij de geadresseerde
Marianne Brandt was.
//Dat kan iedereen wel zeggen//, repliceerde de ambtenaar. //Zeg-
gen kan iedereen het, maar bewijzen// en meteen liet zij eenige
harer schoonste trillers door de ruime galerij weerklinken, die
terstond aan alle zijden de loketten deden opengain, om tal van
verbaasde gezichten door te laten.
//No doubt; you are the great singer Brandt", riep de be-
ambte met de afgifte belast uit, en reikte haar ter zelfder tijd
den aangeteekenden brief over. Hoe de enthousiaste ambtenaar
het met zijne voorschriften heeft uitgemaakt, blijft de vraag.
Onlangs is op de stoomboot Guyandotte, van de Old Dominion
Line, een dynamiet-ontploffing ontstaan. Het schip was op weg
van New-York naar Norfolk (Virginie), en Long Branch voorbij,
toen de ramp voorviel. De uitwerking was allerverschrikkelijst.
In den overloop werd een gat van vijftien voet geslagen en
door de dikke planken van het geschutdek in het daaronder
gelegen ruim werd een gelijke opening gemaakt. De ontploffing
was veroorzaakt door een helsch werktuig, dat in de kleed-
kamer geplaatst was, vermoedelijk door een werkstaker. Toen
de boot voer, zag een passagier een] zwart zakje in de
kleedkamer liggen, doch hij nam het niet weg, denkende dat
een andere passagier het vergeten had. Ongetwijfeld zat in dat
zakje de dynamiet. De schade, aan het schip veroorzaakt, wordt
op tweeduizend dollars geschat. De Old Dominion maatschappij
heeft tienduizeud dollars voor het ontdekken van den dader
uitgeloofd.
