GEMENGDE BERICHTEN.
mmsm
Pranzini, door de politie gehouden voor den raoordenaar of
althans voor een der medeplichtigen bij den drievoudigen moord
te Parijs, wordt steeds meer in het nauw gebracht. Een der
hoofdpunten waarop zijne verdediging berustte, is hem nu out-
nomen. Tot dusver kon hij zijn alibi bewijzen, daar een zekere
mevrouw Sabatier verklaarde, dat hij den nacht, gedurende
welke den moord werd gepleegd, te haren buize bad doorge-
bracht, maar deze vrouw heeft nu haar getuigenis ingetrokken.
Onder tranen en betuigingen van berouw verklaarde mevrouw
Sabatier, dat Pranzini niet in haar huis was geweest. Daar zij
hem goed kende en hem wilde redden, had zij eerst deze ver-
klaring afgelegd, maar zij wist toen nog niet, van welke vree-
selijke misdaad hij werd beschuldigd. Nu zij dit echter had
vernomen, wilde zij de waarheid niet langer verzwijgen en herriep
daarom haar getuigenis.
Deze verklaring werd afgelegd in Pranzini's tegenwoordigheid.
Ondanks zijn groote zelfbeheersching, die hem tot dusver nog
niet bad begeven, werd hij zoo ontroerd, dat hem de tranen in
de oogen kwamen. Weldra herstelde hij zich echter en trachtte
de dame te betoogen, dat zij zich vergiste, maar deze bleef vol-
houden en spoorde hem aan de waarheid te bekennen. Voor
Pranzini is dit een zeer bezwarende verklaring.
Een nieuwe getuige in de zaak van den drievoudigen moord
te Parijs heeft eene gewichtige verklaring afgelegd. Zooals men
weet, is ten huize van de vermoorde Marie Regnault een kaartje
gevonden met den naam van //Gaston Geissler," en een gordel-
riem, benevens een paar manchettenknoopon met zijn initialen.
Vandaar dat die persoon dadelijk voor den moordenaar werd ge-
houden. Maar bestaat deze, en zoo ja, is hij schuldig of mede-
schuldig? Zooveel is zeker dat een andere Geissler, Arthur, thans
iets bezwarends uit het leven van Pranzini aan den rechter van
instructie heeft medegedeeld. Alvorens Arthur Geissler in bijzijn
van Pranzini door den rechter van instructie in verhoor werd
gmomen, vroeg laatstgenoemde aan Pranzini of hij Gaston
Geissler gekend heeft. //Nooit", was het antwoord. //Een anderen
Geissler dan v-oeg de rechter. //Ook niet," liet Pranzini er
op volgen.
Nu werd Arthur Geissler binnengeroepen, en zoodra Pranzini
hem zag ontstelde hij zichtbaar.
Arthur Geissler getuigde nu, dat hij secretaris was in het
Hotel Royal te Napels; Henri Pranzini was daar beambte onder
hem en had er zich schuldig gemaakt aan diefstal. Hij had
namtlijk, zooals later ontdekt werd, een aangeteekenden brief
met waarde weggenomen.
Arthur Geissler, die bekend staat als een eerlijk en fatsoenlijk
man, heeft verder verklaard, dat hij Maria Regnault nooit ge
kend heeft.
Het schijnt nu zeker, dat Pranzini opzettelijk voorwerpen
met den naam van Geissler in de woning van zijn slachtoffer
heeft achtergelaten om de politie op een dwaalspoor te brengen.
Onder de bijzonderheden van den dag zoo schrijft men
aan de Prov. Gr. Ct. meenen wij niet onverineld te raneten
laten een te Grootegast op jl. Maandag gesloten huwelijk tus-
schen Hendrik Bos, van Lutjegast, groot 7 dm., en Aaltje
Boerema, van Opende, groot pi. m. een meter. De man springt,
op twee krukken en kan, naar men zegt, zonder goede hulp
weinig verrichten. Bij den ondertrouw zoo luidt het bericht
moest hij naar boven gedragen worden. Samen gaan ze hun
fortuin zoeken op de a. s. kermissen.
Voor korten tijd geraakte de componist Lecocq met eenige
Parijsche vrienden in een woordenstrijd over de vraag hoe lang
het duurde, voordat een echt straatdeuntje populair was. Einde-
lijk ging Lecocq een weddenschap aan, dat hij een melodie zou
componeeren, die binnen acht dagen in geheel Parijs zou gezon-
gen worden. Dadelijk ging Lecocq aan het werk; hij schreef
een coupletteumuziek en gat die aan een bekenden volkszanger,
die de melodie 's avonds in een cafe chantant zong. Vier dagen
later wandelde de componist met zijne vrienden langs de boule
vards, waar zij eenige jongens tegenkwamen, die het deuntje
floten, iets verder hoorden zij het uit een geopend venster op
de piano spelen, eenige kinderen in een park zongen op dezelfde
tonen den tekst van een oud liedje, terwijl een draaiorgel even-
eens de muziek speelde. Lecocq werd echter, nadat hij zijne
weddenschap zoo schitterend had gewonnen, zoozeer door zijne
melodie vervolgd dat hij naar Brussel is gereisd om die te
ontvluchten.
Elke redactie ontvarigt wel eens eene klacht van een corres
pondent, dat zijn bericht niet geplaatst werd. Het is ook ont-
moedigend, eene mededeeling, welke men zelf voor belangrijk
hield, niet opgenomen te zien, en het is verklaarbaar, dat bij
herhaalde teleurstelling de correspondent de pen er bij neerlegt.
Niet alzoo een der berichtgevers van de St. Petersburger couraut.
Sedert 1867 zendt hij geregeld den eerste van elke maand een
overzieht van de gebeurtenissen, welke in de afgeloopen maand
in zijne gemeente plaats hadden, en even geregeld legt de redactie
die, als te onbeduidend, ter zijde. Bij herhaling is hem verzocht
zijn tijd en zijne postzegels te sparen; de eene hoofdredacteur
na den andere is opgetredenmaar de correspondent blijft zijne
berichten zenden, nog altijd aan het adres der woning van den
hoofdredacteur, die in 1867 leefde en nu reeds lang dood en
begraven is. De redactie weet geen middel om dezen hardnek-
kigen correspondent kwijt te raken. De dood alleen kan haar
van hem verlossen. {Arnh. Ct.)
Een ambtenaar van het Eransehe min. van oorlog, Eyrolles,
is ontslagen wegen betrekkingen die hij onderhield met Duitsch-
land. Eyrolles was 8 jaren aan het ministerie werzaamhij was
algemeen bemind en had 12 jaren in Afrika gediend, hij is ge-
huwd en heeft 3 kinderen. Men zegt dat ten gevolge van zijn
ontslag twee militaire attache's van groote mogendheden zullen
worden teruggeroepende Eransehe politie is in het bezit van
eenige zeer compromitteerende brieven, geteekend //Charles".
Deze //Charles" wordt thans opgespoord.
Te His-ip-Ship, een dorp in China, nabij Hankow, heeft de
bevolking eene bende van driehonderd landloopers in een houten
tempeltje opgesloten en dat des nachts in brand gestoken. Een
veertigtal ontsnaptende overigen kwamen om.
Luit. Metelerkamp heeft bij een afstand-wedstrijd te paard bij
Amersfoort de overwinning behaald, door 66 kilometer af te
leggen in 3 uur 9 minuten. De paardenarts v. d. Wall legde
die baan af in 3.32.
Een 14-jarige jongen is door eene vrouw in de Steenhou-
werssteeg te Amsterdam met een ijzer comfoor met vuur om
het hoofd geslagen, waardoor hij aan den hals en rechter wang
brandwonden heeft bekomen, omdat de jongen met een andere
vechtend in huis was gevallen en een ketel met kokend water had
omgeworpen. Hij is naar het gasthuis geleid. De wonden zijn,
hoewel niet gevaarlijk, toch zeer ernstig. Toen de daderes werd
aangehouden, was zij zoo beschonken, dat zij voor eigen veilig-
heid in bewaring moest worden gehouden.
In het hotel Rondeel te Amsterdam, is aangehouden een En-
gelschman, die aldaar verteringen had gemaakt zonder geld te
bezitten. Hij is als vreemdeling zonder middelen of papieren in
bewaring gebleven.
In een dorpje in het zuiden van Hongarije kwam 's avonds
om een uur of tien een schaapherder, bleek als een doode,
ademloos het raadhuis binnensnellen, en smeekte den veldwachter,
zoo snel mogelijk naar een veld, dat hij aanduidde, te gaan en
zijn kameraad uit de klauwen des duivels te bevrijden.
Toen men zich had overtuigd, dat de man niet krankzinnig
was, liet men hem verder vertellen. Hij verhaalde, dat door de
koude, hij en zijn vriend waren genoodzaakt, een vuur aan te
leggen. De beide herders hadden zich er bij neergezet, om al
pratende den tijd te verdrijven, toen er plotseling eene behaarde
gestalte, in bloedroode kleederen gehuld, zich tusschen hen
plaatste. De schaapherders gingen dadelijk op de vlucht. In de
nabijheid weidde de ezel van een hunner; beiden bestegen
dien, maar nauwelijks begon het dier te draven, of de schaap
herder, die achterop zat, viel met een angstkreet achterover.
De gestalte met de bloedroode kleederen was hen nageijld en
op den rug van den achtersten ruiter gesprongen, met het gevolg
dat beiden van den ezel vielen.
Op de dringende bede van den schaapherder begaven zich
verscheiden mannen naar de plaats des onheils, waar de toedracht
der zaak spoedig werd opgeklaard.
Een groote aap, die in het rood was gekleed, had weten te
ontvluchten uit de tent van een reizend kermisgezelschap.
Toen men bij het vuur kwam, zat de gewaande duivel zich
daar heel gemoedelijk te warmen. Eenige schreden verder vond
men den herder, doch bij bleek van schrik gestorven te zijn.
Dezer dagen overleed te Brussel baron De Mesnil een bekend
sportsman. In zijn testament werd 10.000 fr. vermaakt aan
een vriendin, de rest van zijn vermogen ongeveer twee
millioen moest besteed worden aan een grafmonument.
De broeder van den overledene heeft echter het testament
voor de rechtbank gebracht, omdat het, volgens hem, onmogelijk
was, dat zijn broeder zulk een groote som voor een graf zou
hebben willen besteden. De rechtbank deelde deze zienswijze en
heeft 10.000 fr. voor het praalgraf bestemd.
De nihilisten doen weer van zich spreken. Een der bende
liet zich aandienen bij een bekend kapitalist, den heer Pogieff.
Toen hij binnen was gelaten haalde hij een revolver uit zijn
zak en dreigde te schieten, wanneer hem niet dadelijk 60.000
roebels voor het nihilistisch comite werden ter hand gesteld.
De heer Pogieff riep om hulp, maar op 't zelfde oogenblik zonk
hij neer, door vier kogels getroffen.
De toestand van het slachtoffer is hopeloos. De dader werd
in hechtenis genomen.
De nihilisten hebben aangekondigd, dat ook nog andere kapi-
talisten dergelijke bezoeken zullen ontvangen.
Onlangs is het de laatste dag geweest dat wij aan het glazen
muiltje van Asschepoetser geloofden. In de Illustrated Louden
News komt de mededeeling voor, dat het glazen muiltje eigenlijk
het bonten muiltje moest heeten. Het oud—Eransehe woord vair
(bont), in Perrault's sprookje voorkomende, is door den corrector
als eene foutieve schrijfwijze van verre aangezien; deze dwaling
heeft wortel geschoten en tot den huidigen dag laat men Assche-
poester een glazen muiltje verliezen.
Dat niemand de fout heeft opgemerkt door de overweging,
dat het toch moeilijk is op glazen muilen te dansen, is zoo
vreemd niet. Men danst tegenwooraig in het geheel niet in
muilen, en in een land en een tijd waarin uit pompoenen rijtuigen
met vier paarden te voorschijn komen, kan het toch zoo veel
verbazing niet wekken dat de jonge meisjes in glazen muilen
dansen.
Bij ons, meent de Arnh. Crt., dansen ze wel in schoenen die
te nauw zijn.
Yoor de rechtbank te Ereiburg verscheen Dinsdag jl. Marie
Hornuth uit Heidelberg, een knap 23-jarig meisje, aangeklaagd
wegens diefstal, bedrog, het voeren van een valschen naam enz.
Zij gaf zich uit voor de eigenares van verscheidene kasteelen,
wist zich bij de aanzienlijkste families in te dringen en huurde
zonder iets te bezitten een prachtige woning, van waar zij dik-
wijls rijtoertjes maakte door stad en omstreken. Een rijken stu
dent, met wien zij voorgaf in het huwelijk te treden, wist zij
4000 M. afhandig te maken. Om het bedrog volkomen te maken,
hield zij ook een juffrouw van gezelschap, die zij uit de voor-
naamste families had gekozen. Door het onderzoek is nu gebleken,
dat haar ouders te Heidelberg een winkel in brandstoffen hadden.
Zij was bij het onderzoek met haar woorden niet verlegen en
zocht door allerlei uitvluchten de rechters te bedriegen. Zij is
tot 3 jaar en 5 maanden gevangenisstraf veroordeeld. De toe-
vloed van het publiek was zoo groot, dat de politie krachtdadig
moest optreden.
De Industrie Blatter melden het volgende:
//Eene Berlijnsche dame, die zich altijd in eene uitstekende
gezondheid had mogen verheugen, kreeg des nachts plotseling
een hevige koliek. De pijnen gingen echter over, en de zieke
raadpleegde den volgenden morgen een geneeskundige, die dui-
delijke sporen van loodvergiftiging opmerkte. Daar echter de
dame niets gebruikt had, waarin lood zou kunnen vermoed
worden, werd de zaak moeilijk, totdat, na lang zoeken, de
patient zich herinnerde den dag te voren een appel gegeten te
hebben. Het bleek nu, dat, door een schot op vogels, hageltjes
in den appel waren geraakt, die door 't appelzuur aangetast
waren en de vergiftiging hadden doen ontstaan."
In den Duitscheu Rijksdag vestigde de afgevaardigde Lingens
de aandacht der regeering op de bedriegelijke advertenties,
waardoor jonge meisjes uit Duitschland naar andere landen, en
vooral naar Nederland, worden gelokt.
De bondscommissaris Hellwig antwoordde dat de regeering al
haar consuls gelast had ten strengste toe te zien en steeds onder-
vonden zij den steun der autoriteiten, wanneer het er op aan
kwam misleide personen naar huis terug te zenden. Een vervol-
ging der schuldigen in Duitschland was echter zeer moeilijk,
daar het zeer lastig is werkelijk het bewijs daarvan te leveren.
De Duitsche regeering verklaarde de bondscommissaris
wijdt hieraan echter alle aandacht en stelt steeds een streng
onderzoek in, wanneer haar dergelijke klachten ter oore komen,
waarvosr zij zich steeds zeer aanbeveelt."
De heer De 1^ Rue zegt in Cl/asse Illustree, dat men in China
voor Otters, die goed gedresseerd zijn voor de vischvangst,
duizend francs betaalt. Hij klaagt, dat in Europa jaarlijks
duizenden otters worden gedood. Hij zegt, dat otters bestemd
zijn om voor de menschen te visschen, evenals de honden voor
hen jagen. In plaats daarvan dooden wij ze en sluiten onze
oogen voor de waarde van iets, wat een onwaardeerbaar hulp-
middel zoude kunnen zijn.
Hoewel //De Schoolmeester" in zijne //Natuurlijke Historie"
nadrukkelijk de verzekering geeft, dat geschilderde mitsgaders
houten leeuwen niet gevaarlijk zijn, heeft een zelfs gewatermerkte
leeuw eens schrik veroorzaakt aan de Russische grenzen.
De Russische beambten, met het toezicht op buitenlandsche
drukwerken belast, schijnen thans ook Pro Patria, te Meppel,
al is het dan niet voor eeu nihilistisch, dan toch voor een zeer
gevaarlijk gezelschap te houden. Het vaderlandslievend devies
en de gekruiste degens op het omslag kwamen hun zoo ver-
dacht voor, dat een brief, gericht aan een oud-lid der vereeniging,
thans bij Warschau woonachtig, aan de grenzen werd geweigerd
en naar Meppel teruggezonden.
Uit de wees-inrichting re Neerbosch zijn weder twee jongens
naar Noord-Amerika vertrokken, om zich te Benville (Minnesota)
te vestigen. Thans zijn reeds elf jongens op verschillende
plaatsen in Amerika in betrekkingen geplaatst.
Men schrijft uit Vlijmen van den 31sten j.l.
Heden ochtend omstreeks zes uur werd men gewekt door het
luiden der brandklok. Het bleek dat de woning van den land-
bouwer W. v. d. Griend in brand stond. Het geheele perceel
werd in asch gelegd. Het weder was stil, zoodat de gebouwen
in den omtrek gespaard bleven, terwijl de brandweer zich ijverig
kweet. Het vee en eenige inboedel werd gered.
Een visscher te Genemuiden vond Woensdag in zijne netten,
die in zee gezet waren, een zalm verward, ter zwaarte van ruim
12 KG.
Donderdag werd te Wije uit den IJsel opgevischt het lijk
van iemand van ongeveer 30-jarigen leeftijd, waarschijnlijk een
boereknecht. Op het lijk werd een brief gevonden, geadresseerd
aan iemand uit de gemeene Olst; daardoor zal men allicht nader
omtrent den drenkeling ingelicht worden.
In 1876 werd zekere heer De Tourville, een in Engeland ge-
naturalisaerd Eranschman, veroordeeld, omdat hij zijne Engelsche
vrouw, die hij een jaar te voren om haar geld gehuwd had, in
Zwitserland van eene rots had geworpen. Hij was intusschen
volgens het testament van zijne vrouw haar erfgenaam. Nu is
een zoon van hem uit een vorig huwelijk een jaar of vijf ge-
leden, naar men meende, in de Golf van Napels verdronken.
Thans evenwel doet zich een jongmensch op, die beweert die zoon
te zijn en verzekert, dat een ander in de Golf van Napels ver
dronken is. Een nieuwe Tichborne-geschiedenis dus. De zaak
wordt thans onderzocht.
