2e Blad van „De Zondagsbode" van Zondag 5 September 1915.
Uit de Gemeente.
Mededeelingen.
Bloemendaal.
Veertig jaar Dokter.
Veertig jaar dokter! Dat zeldzame feest heeft Dr. Bakker
den I011 September mogen vieren. Feest? Ja zeker is dat
feest. Wanneer we tenminste nog altijd „feest' mogen
noemen de hoogtijden in ons leven, waarbij het al net
precies gaat als met de vlag, die we uitsteken op zulke
heuglijke dagen. Die vlag vertolkt den jubel, verkondigt
de blijheid. En toch heeft die vlag niet enkel de kleur der
blijheid, 't onbesmette, door niets aangeraakte wit. Die vlag
heeft ook donkerder kleuren. Zelfs twee banen donkerder
kleur, en van die twee nog één diep-donkere kleur, tegen
ééne baan wit. Spreekt daarom die vlag niet van feest? En
dat zonder opgeschroefdheid, zonder inbeelding, heel spon
taan.
Heel spontaan. Dus opgekomen uit het hart. Zoo gaat
het ook met het feest van Dr- Bakker. Ik geloof, dat er bij
dozijnen zouden wezen in Bloemendaal, die t' hinderen
zou, als die dag ongemerkt voorbijging. Hinderen uit op
rechte genegenheid, uit liefde. Want het is mogelijk 40 jaar
ergens te wonen en te werken, en dan na die 40 jaren
nog geen mensch te hebben, die zich daar iets van aan
trekt, of door dien arbeid eenigen zegen ontving. Maar het
is niet mogelijk 40 jaren ergens zóó te wonen en te wer
ken als Dr. Bakker dat heeft gedaan, en dan niet talloos velen
te vinden, die trouwe vrinden, dankbare patiënten werden.
En nu overdrijf ik niet, wanneer ik zeg: talloos velen.
Ik denk als Dr. Bakker dien 1™ September den vinger der
herinnering zag wijzen, terug naar al die ziekenkamers,
terug naar al die zieken, naar al wie genazen en wie henen
gingen, dat eindeloos lang werd de reeks van namen, ein
deloos lang de stoet menschen, die uit deze jarenreeks aan
zijn oog zijn voorbijgegaan. Wat al bezorgden gerust gesteld
wat al pijnen gestild; wat al lijden verzacht; wat al tranen
meegeschreid; wat al zorg zien worden tot blijdschap; wat
al hoop zien omslaan in wanhoop; wat al worsteling, om
den dood te beletten zijn prooi te rooven; wat al kinderen
voor het eerst en menschen voor het laatst zien schreien;
wat al dankbaarheid gedeeld om geslaagd hulpbetoon; wat
al lafheid en dapperheid ontmoet, bij opgelegd kruis en te
dragen ellende.
Zoo optellende, heb ik meteen al gezegd, wat aan Dr.
Bakker bij zoovelen een plaats heeft gegeven in hun hart.
Zijn warme hart; dat medeleven met zijn zieken. Potgieter
vertelt ergens van zijn ergernis, toen hij een dokter, die
kwam uit het huis waar hij zijn patient juist had zien ster
ven, terstond een boekje uit zijn zak zag halen, en daarin
een schrapje zetten achter den naam van den patient, 't
Zooveelste schrapje voor de zooveelste visite. Verder trok
die dokter zich dat geval niet aan. Ik begrijp de ergernis
van Potgieter. Maar dat is nu juist vierkant het tegendeel
van Dr. Bakker's opvatting van zijn taak. Nooit zijn zieken
hem nummers geweest, met schrapjes achter hun naam.
Dat oprechte meeleven, dat met allesbehalve voorgewende
belangstelling deelen in al wat zijn zieken aangaat. Zie, ik
geloof niet, dat hij daarin overtroffen wordt. Geëvenaard,
dat is mogelijk. Overtroffen, dat is onmogelijk. Zou hij,
de ervaren medicus, die alle mogelijkheden van gevaar
kende, niet menigmaal onrustiger geslapen hebben, dan de
omgeving van den zieke, die dacht dat het „nog al goed
ging"'? Hij is huisarts. En langs dien weg ontzaglijk dik
wijls vriend van de zieken en van de gezonden. Raadsman
in veel gevallen, waar het geen „zieke'' betrof. Hulp in
veel andere, waar goede raad duur, soms heel duur was.
Ja, velen zullen nooit vergeten, hoe Dr. Bakker moeilijke,
zorgvolle tijden aan het ziekbed van wie ze liefhadden,
mede doorleefd heeft. Nooit, hoe hij zich verblijdde met de
blijden, en weende met de weenenden in dagen van vreugde
en rouw.
Dus feest? Ja. Maar ik weet zeker, dat over dat feest
een breede, zware schaduw ligt. Om één leege plaats. Om
één graf. Om één mokerslag, vlak naast hem, waarmede
de dood met schrijnende hardheid toonde, dat alle medische
wijsheid 't aflegt, als hij zijn Koningschap over alle vleesch
wil toonen. Ja, dat is als eene diepe ontroering gegaan door
de harten van al Dr. Bakker s vrienden. En door zijn eigen
hart? Ik schrijf daar niet over. Maar als op I September
zeker de eerste gedachte van den in trouwen dienst ver
grijsden dokter, zal gaan naar de vrouw die zoolang zijn
steun en blijdschap was, dan zullen velen mét hem harer
gedenken. En wie onder zijne vrienden het bidden nog
niet verleerd heeft, zal den Heer van leven en dood dan
ken en vragen voor den beminden arts. Danken, omdat
het een voorrecht is een man als hij is naast zich gehad
te hebben in ernstige tijden. Vragen, omdat men weet, dat
uit de onzichtbare hand van God zoo menige vertroosting
en vreugde kan toekomen aan ieder, die dat noodig heeft.
In den handdruk en in het woord van velen op zijnen feest
dag, zal Dr. Bakker, die de Bloemendalers heel goed kent,
iets van die dankbaarheid en liefde speuren. „Nog lang",
zullen ze zeggen. En hijzelf? Heerlijk om te kunnen terug
zien op zulke welbesteede jaren, met zooveel ontvangen
en gegeven zegen.
BI. J. A. v. L.
Bloemendaal
Alle catechisaties van Ds. van Leeuwen zullen wederom
aanvangen in de week die begint met 5 September, op
dezelfde uren en dagen als vóór de vacantie. Evenzoo de
catechisaties van den heer Koopman.
De meisjesvereeniging wordt gehouden in Maranatha,
Donkere laan, tegenover Wildhoef, des Maandagavonds van
8 10 uur. De samenkomsten beginnen weer a.s. Maandag
6 September, leder meisje boven 17 jaar is welkom.
Burgerlijke Stand van Bloemendaal.
GeborenAmerencia, dochter van P. Rolvers en M. van
der Valk.
Catharina Agatha, dochter van G. van den Berg
en C. van den Berg.
Ivonne Antoinette, dochter van A. C. A. Baron
van Dedem en A. E. H. Zubli.
Trijntje, dochter van H. Timmer en T. Woudstra.
Aleida Geertruida, dochter van E. K. Hoekstra en
en H. J. C. Schuckinck Kool.
Johanna Dorothea, dochter van A. Koebrugge en
J. A. ten Broeke.
Levenl. zoon van H. Beekman en M. van den Berg.
OndertrouwdJ. J. van der Moolen en J. Bosgraaf.
Getrouwd: G. D. Smitshuysen en G. Bakker.
Overleden: K. Witsen, 42 jaren.
M. Verhoef, 67 jaren.
Burgerlijke Stand van Zandvoort.
27 Aug.—3 Sept. 1915
Geboren: Johanna Margaretha, dochter van P. de Lugt en
J. van Oostende.
Trijntje, dochter van G. van der Mije en A. van
der Putten.
Jacob, zoon van A. Koning en A. Koper.
Overleden G. de Leeuw 24 jr.
